Edwin Friedman

Rabbíi sem nú er látinn, mikill spekingur: 

The direct use of force is such a poor solution to any problem, it is generally employed only by small children and large nations.

Við horfðum á í dag videó með honum þar sem hann talar um leiðtoga, gaf út bók um þetta efni: Failure of nerve: Leadership in the Age of the Quick Fix. Videoið er frá 1996 og ef maður spáir í það sem hann segir fyrir 9/11 þá meikar þetta sense um Ameríku, sem hann segir vera orðna taugaveiklaða:

Symptons of an anxious family or country:

1. Reactivity - emotional response to things

2. Herding - togetherness, adapting to troublemaker

3. Blaming - avoiding challenge, blame is both in and out 

4. Quick fix mentality - linear thinking, simple answers to problems; like DNA will answer it all or turns to drugs, legal or unlegal.  

The barriers to change: emphasis on outside information, it becomes like substance abuse. The most dependent member sets the standard.  

 

Í hnotskurn snýst þetta, eins og ég skil það, um að treysta á eigið innsæi, ekki verða húkt á utanaðkomandi tölum og könnunum, heldur treysta á manns eigið brjóstvit. Eins talar hann um að hugsa meira um sjálfa sig en aðra, ekki verða of innvolveraður í aðra sem leiðtogi. 

Hann líkti Ameríku síðustu 30 árin við Evrópu á miðöldum hvað hugarfar varðar og tók Columbus sem dæmi um mann sem braust útur stöðnun. Ef maður er fastur í ákveðnu vandamáli þá mun meiri hugsun ekki leysa það, heldur ævintýri, líkt og Columbus gerði.  Maður þarf að gera eitthvað algerlega nýtt. (Family systems and leaders).

- Önnur bloggskrif mín um Freidman: hér og hér.