Dauðinn

myndasyrpa af fólki fyrir og eftir andlát. Þar sem dauðinn er stór partur af mínu starfi finnst mér þetta áhugavert en mörgum gæti þótt þetta óhugnalegt.

sjá The Guardian 

 

 

 

This sombre series of portraits taken of people before and after they had died is a challenging and poignant study. The work by German photographer Walter Schels and his partner Beate Lakotta, who recorded interviews with the subjects in their final days, reveals much about dying - and living.

Athugasemdir

[Ásgeir Kristinn Lárusson, 6.4.2008 kl. 10:21]

Mjög áhugavert og sérstakt. Dauðinn, að gefa upp andann, er því miður í okkar samfélagi hálfgert tabú og einkennist oft, að mínu mati, af klisjukenndri hræsni. Var reyndar, rétt áður en ég las færsluna þína, að hugsa um íslenska orðið -líkami-. Það orð virðist ekki eiga neina hliðstæðu í öðrum tungumálum, (ætla samt að leita betur).;)

[SM, 6.4.2008 kl. 12:05]

einmitt. Áhugavert þetta með orðið líkami.