SM

13.6.2007 | 00:34

buried alive og KKK

I dag vorum vid ad ræða um sorg og sorgarvidbrogð. Og það sem stód uppur hjá mer var þessi setning: ‘feelings can be buried, but they are buried alive.' þarna er att vid ad vid slæma atburdi þa getur fólk fryst tilfinngar tvi þad er ekki tilbuid ad takast a vid þœr, þá eru þœr grafnar, en eru lifandi, og koma svo upp seinna. Stundum koma þœr fram sem sjukdomar eda bara kvikna vid einhvern akvedin atburd. Eg hef heyrt ad t.d. fornarlomb kynferdisofbeldis oft a tidum gleymi atvikinu og svo seinna a lifsleiðinni, oftast þegar um haegir hja þeim og þau eru tilbuin ad takast a vid erfidleika, þa koma tilfinningarnar og minningarnar upp a yfirbordið.

kkk2 Einnig raeddi hopurinn svolitið um eigin sorg og slikt og einn i hopnum er svartur strakur fœddur 1977 i Norður -Florida. Hann taladi um uppvoxt sinn þar, en þar var Klu Klux Klan ansi aktivt. Teir brenndu krossa reglulega og oft fyrir utan hus fjolskyldu þessa straks, eins fekk fjolskyldan oft dauðahotanir, vanalega i gegnum sima eftir messu klanaranna a sunnudogum :-S. Brodir hans var drepin af teim þannig ad þetta var omurleg œska. Tetta finnst mer alveg med olikindum ad þetta hafi verid vid lyði um 1980, og þeir eru vist enn a brenna krossa einhverstaðar og mega það vist, kallast tjaningarfrelsi...