Faðir Kolbe

Faðir Maximilliam Kolbe var fangi nasista í Auschwitz. Hann var kaþólskur prestur frá Póllandi sem sendur var í fangabúðir nasista og mátti þola þar mikið harðræði líkt og aðrir þar. Þær sögur fóru af honum í fangabúðunum að hann hafi gefið öðrum af þeim litla mat sem hann fékk og að hann hafi iðulega farið á milli svefnplássanna á kvöldin og boðið fram þjónustu sína sem kaþólskur prestur. Hann boðaði mönnum að sigra illt með góðu.

            Svo er það einn daginn að einn fanginn strýkur og þá var reglan sú að lífláta 10 fanga úr sama klefa í staðinn. Seinna kom svo reyndar í ljós að enginn flótti hafði átt sér stað heldur hafði viðkomandi fangi drukknað í keri í búðunum. - Refsingin á mönnunum tíu var sú að loka þá inn í klefa án matar og vatns og láta þá þannig mæta dauða sínum. Einn mannana hrópar þá upp í angist sinni; ,,Hvað með konu mína og börn sem eru heima?” Þá stígur Kolbe fram og býðst til að fara í klefann í staðinn fyrir þennan mann. Því er tekið. Það þarf ekki að fjölyrða um vistina í klefanum. Fangavörður lýsti því síðar að úr klefanum heyrðust reglulega bænir og söngur. En faðir Kolbe fór þar með bænir, hugleiðingar um písl Krists og söng sálma.

Að tveim vikum liðnum voru aðeins 4 menn enn á lífi þar á meðal faðir Kolbe og var honum þá gefin banvæn sprauta. Hann var 47 ára. Lík hans eins og annara var svo sett í ofnana.

Klefi þessi er nú tilbeiðslustaður og Kolbe var gerður að dýrlingi í kaþólsku kirkjunni árið 1981. Maðurinn sem Kolbe gekk í dauðann fyrir dó fyrir tíu árum síðan, þá 95 ára að aldri. Hann fór hvert ár á dánardegi Kolbe til Auschwitz til að votta honum virðingu sína, manninum sem hafði dáið fyrir hann.

 

 Dýrlingurinn frá Auschwitz