að taka lán?

ýmislegt flott

Mokka flottar töskur sem ég vildi að ég hefði átt hugmyndina að:

 

Oficina d´encantar  e-ð svona sætt dót...

Flobberdewotsky fáranleg föt á alla fjölskylduna.

via

Ræða Steve Jobs

Steve Jobs, forstjóri Apple Computer og Pixar Animation Studios, flutti þessa flottu ræðu árið 2005.

"You've got to find what you love,' segir Jobs.‘ 

"

"Remembering that I'll be dead soon is the most important tool I've ever encountered to help me make the big choices in life. Because almost everything - all external expectations, all pride, all fear of embarrassment or failure - these things just fall away in the face of death, leaving only what is truly important. Remembering that you are going to die is the best way I know to avoid the trap of thinking you have something to lose. You are already naked. There is no reason not to follow your heart. " 

Cliff Richard og Van Morrison

ekki slæm blanda

 

Fyrir hvert fjall

 

I've got so much to thank God for
So many wonderful blessings
and so many open doors
A brand new mercy
along with each new day
That's why I praise You
and for this I give You praise

For waking me up this morning
That's why I praise You
For sending me on my way
That's why I praise You
For letting me see the sunshine
of a brand new day
A brand new mercy
along with each new day
That's why I praise You and for this
I give You praise

You're Jehovah Jhireh
That's why I praise You
You've been my Provider
That's why I praise You
So many times You´ve met my need
So many times You rescued me
That's why I praise You
I want to thank You for the blessing
You give to me each day
That's why I praise You
For this I give You praise

For every mountain You brought me over
For every trial you've seen me through
For every blessing
Hallelujah, for this I give You praise
 

Virkjum íslenskar konur til að selja sig

og þá helst útlendingum, ríkum útlendingum. Þetta skapar gjaldeyristekjur og við höfum nú þegar gott orðspor um fegurð og lausgyrðni(?). Þannig að við skulum gleyma öllu stóriðjutali í bili a.m.k. og virkja mannauðinn. 

Tvíhöfði fór á kostum í dag, heyr hér.  

Börn á 300 myndinni

Sá myndina 300 í bíó í gær kl.17:30 og tók eftir karli með 4 börn, að mér sýndist, öll undir 12 ára. Þau yngstu voru c.5 og 7 ára. Ég spurði miðastrákinn hvort myndin væri ekki bönnuð börnum og hann sagði jú en í lagi í fylgd með fullorðnum.

Þessi mynd er vægast sagt mjög ofbeldisfull og hryllileg út í gegn og á ekkert erindi til ungra krakka. Þessi karl þarna með krakkana hefur eflaust bara verið að hugsa um sjálfan sig og ekki nennt á barnvæna mynd. Mér finnst þetta bara ömurlegt. Ættu að vera takmörk fyrir því hve ung börn mega fara á myndir með fullorðnum þegar þeir fullorðnu eru greinilega ekki að bera hag þeirra fyrir brjósti.

leiðinleg blogg

bók sem gæti nýst mörgum:  

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

  

 

Reyndar fékk ég mér pizzu og kók í morgunmat í dag.

...

"Sure God created man before woman, but then again you always make a rough draft before creating the final masterpiece."

 

útshípútsí

 af cuteoverload.com

ókurteisi viðskiptavina

Nú hef ég unnið í verslun í smá tíma og það er mjög sérstakt að fylgjast með viðskiptavinum, flestir eru kurteisir og fara að settum reglum um röð og slíkt en aðrir, þónokkrir, eru mjög ókurteisir; þykjast ekki þurfa að fara í röð, gjamma frammí þegar maður er að afgreiða, bjóða ekki góðan dag, þakka ekki fyrir, brjálast af minnsta tilefni, standa ofaní þeim kúnna sem er að fá afgreiðslu etc... Afgreiðslufólk er ekki öfundsvert oft á tíðum. En nánast allt ungt fólk er mjög kurteist og gott að afgreiða, það er eldra fólkið sem oft lætur einsog börn.

Vitna hér í Gísla, gamlan skólabróður, sem lýsir þessu vel:

Áður var ég oft óþolinmóður ef ég þurfti að bíða eftir afgreiðslu í búð. En eins skrýtið og það er, þá var ég aldrei jafn óþolinmóður ef ég þurfti að bíða í biðröð í bankanum til dæmis. Það er eins og fólk sætti sig miklu síður við að bíða eftir afgreiðslu í búð, þá vill það bara fá afgreiðslu núna, eða strax. Algengt er að fólk megi alls ekki vera að því að röðin komi að því, heldur gjammar inn í þegar við erum í miðri afgreiðslu, jafnvel að reyna að afgreiða tvo í einu. Ég hef grun um að þetta vandamál sé bundið við höfuðborgarsvæðið, ég á mikið af ættingjum úti á landi og þar kannast þau lítið við þetta stress, rétt eins og á höfuðborgarsvæðinu ríki annað tímabelti. Versta er þegar viðskiptavinurinn lætur fúkyrði og skammir dynja á starfsfólkinu og oftast verða þeir sem minnst mega við því fyrir barðinu á slíkum ósköpum. Það er eins og fólk sigti út þá sem minnstu völdin hafa, kassastarfsfólk sem engu ræður og er kannski með stystan starfsaldur, og hjóli í það. Það finnst mér ósanngjarnt. Auðvitað er sjálfsagt mál að taka við kvörtunum og þeim er alltaf komið á framfæri við rétta aðila. En það er algjör óþarfi að vera með dónaskap og vita tilgangslaust í þokkabót. Kurteisi margborgar sig og það er gott að hafa í huga að við stöndum ekki í verslunarrekstri til þess eins að pirra fólk!

En hefur viðskiptavinurinn ekki alltaf rétt fyrir sér?

Hann hefur rétt á að bera fram óskir og fyrirspurnir og þær eru réttmætar, en verslunarfólk er ekki annars flokks fólk. Framkoma við það á að fylgja sömu kurteisislögmálum og venjulega gilda í samskiptum við aðra. Við reynum að þjónusta alla sem best við getum, en auðvitað verðum við að framfylgja ákveðnum reglum, í verslunarrekstri sem og í umferðinni. Sem betur fer gerist þetta í undantekningartilvikum, en því miður hafa þau oft mjög neikvæð áhrif á starfsmanninn og neikvæð orka safnast fljótlega upp hjá fólki, sérstaklega þegar álagið er mikið, eins og fyrir jólin. 

af vr.is 

Ís

eitt af því besta í heimi.

 

Aumingi reynir að nota nauðgunarlyf

Aumingi var staðinn að því að lauma nauðgunarlyfi í drykk konu sem hann var á ,,deiti" með á bar. Barþjónarnir sem voru tvær konur sáu til hans og buðu konunni annan drykk og fóru með hinn á bakvið til sönnunar. Gaurinn var svo tekinn og settur inn. Jej!

Barþjónarnir tveir á myndinni.

"After two female bartenders in San Francisco noticed a man dump white powder into his date's beer, they hatched a plan.

[Bartender Karri] Cormican returned to the table and told [would-be date rapist Joseph] Szlamnik and his date, whom the court identified only as Tatiana K., then 34, that the woman's beer had come from a fermented keg and that they were going to replace it. Cormican brought her a Stella Artois.

Cormican carried the adulterated Hefeweizen to Bridgeman-Oxley [the other bartender] and out of sight into a back room. They held it up to the light and saw, unmistakably, a white powder. At a preliminary hearing last summer, Nikolas Lemos, chief forensic toxicologist at the San Francisco medical examiner's office, identified the powder as zalepron, a prescription sleeping drug sold as Sonata.

After seeing the white powder, Bridgeman-Oxley said she "panicked a little bit. We had to figure out a way to keep her away from this man."

So when Tatiana stepped outside for a cigarette, Cormican went out and showed her the "adulterated Hefeweizen," explaining what she had seen. And then:

The [other] bartender rushed outside to tell the two women that while they had been talking, Szlamnik had dropped two pills into the new beer Tatiana had left behind on the table.

"He did it again," she said.

All three women looked through a window and saw Szlamnik trying to wipe up beer that had foamed over the edge of Tatiana's glass and was fizzing as if there were Alka-Seltzer in it.

In fact, as Dr. Lemos would later testify, the pills were alprazolam, commonly sold as Xanax, a central nervous system depressant prescribed to relieve anxiety. "In combination with alcohol," Lemos testified at the preliminary hearing, the two drugs "are encountered frequently in drug-facilitated sexual assaults ... without giving the victim the chance ... to even realize what's going on."

When they went back inside, Szlamnik -- who last week was sentenced to a year in jail -- told Tatiana they were leaving. To which the two bartenders replied, "Your date's over, mister. She's staying with us."

 Meira hér. 

via.  

María Mey

25.mars er Boðunardagur Maríu og þar af leiðir eru 9 mánuðir til jóladags.

Hér er texti dagsins, Lk.1.46-55 og ör-predikun mín þennan dag:

Og María sagði: Önd mín miklar Drottin,

og andi minn gleðst í Guði, frelsara mínum.

Því að hann hefur litið til ambáttar sinnar í smæð hennar, héðan af munu allar kynslóðir mig sæla segja.

Því að mikla hluti hefur hinn voldugi við mig gjört, og heilagt er nafn hans.

Miskunn hans við þá, er óttast hann, varir frá kyni til kyns.

Máttarverk hefur hann unnið með armi sínum og drembilátum í hug og hjarta hefur hann tvístrað.

Valdhöfum hefur hann steypt af stóli og upp hafið smælingja,

hungraða hefur hann fyllt gæðum, en látið ríka tómhenta frá sér fara.

Hann hefur minnst miskunnar sinnar og tekið að sér Ísrael, þjón sinn,

eins og hann talaði til feðra vorra, við Abraham og niðja hans ævinlega.

Galilea fyrir 2000 árum síðan: Ung kona verður barnshafandi.

Hún María sem eflaust hafði um annað að hugsa þau misserin, en hún var föstnuð manni og brúðkaup eflaust á næsta leyti, fær óvænt heimsókn engilsins sem færir henni þau tíðindi að nú sé henni treyst fyrir því að ala son Guðs, sjálfan Messias sem þjóð hennar hafði lengi beðið.

María eins og aðrir þekkti sögur ritningarinnar. Hún þekkti sögurnar af venjulegu fólki sem var kallað til mikilla hluta; Davíð sem var fjárhirðir þegar hann er valinn konungur. Móse sem stamaði en varð leiðtogi þjóðar sinnar. Og Esther sem varð drottning og bjargaði þjóð sinni. Nú beinist kastljósið að stúlkunni Maríu. Kallið er komið.

Aðstæður eru kannski ekki þær bestu, hún er enn ekki gift og viðurlög voru við því að eiga barn utan hjónabands. Hver mun trúa henni? Hún þekkir enga hliðstæðu.

Nokkru fyrr hafði hún frétt af óvanalegum aðstæðum frænku sinnar, Elísabetar sem var orðin barnshafandi á gamals aldri. Elísabet var trúkona mikil og því fer María til hennar, ,,með flýti" einsog textinn segir, eflaust til að leita ráða.  Og um leið og þær hittast fær María þá staðfestingu sem hana vantaði, barnið í kviði Elísabetar tekur gleðikipp og Elísabet staðfestir orð engilsins.

Maríu er létt, svona ætlar Guð að hafa þetta. - Hinir síðustu verða fyrstir og hinir fyrstu síðastir. - Guði er enginn hlutur um megn. -

Guð valdi venjulega konu til að alast upp hjá, hann valdi venjulegt fólk til að búa hjá, eins er það enn í dag, hann velur venjulegt fólk til að búa og dvelja hjá.

María er fyrrimynd trúaðra, hún treystir Guði sama hverjar aðstæðurnar eru og hún gleðst yfir blessun hans. Einsog hún  segir í lofsöng sínum.,,Miskunn (Guðs) við þá, er óttast hann, varir frá kyni til kyns."

 

- málverk no.1 eftir Ivan Koulakov. 

hmmm...

Get ekki að því gert en finnst ég eiga heiðurinn að þessum auglýsingum Spron, eru eins og blogg mitt frá 10.jan. um break up mitt við Kaupthing. Svo birtast þessar auglýsingar mánuði seinna...

 

Hjálpum Afríku

Ricky Gervais og félagar.

 

álíka og mism.verð á blómum

þ.e.a.s. blómvöndum hvort sem þeir eru ,,venjulegir" eða fyrir brúði. Ég sé ekki í hverju verðmunurinn liggur en ef einhver veit það væri gaman að vita það. Allt virðist rjúka upp í verði ef ,,brúðar"forskeytið er til staðar.

Af blomaval.is, tvö dæmi.

brúðarvöndur, kr. 12.000.                    Blandaður vöndur, kr. 4.400.

 

Neytendum mismunað eftir kyni

Bloggstuð

 

Kvót

"I always turn to the sports pages first, which records people's accomplishments. The front page has nothing but man's failures." - Earl Warren

"If you want things to stay as they are, things will have to change" Giuseppe Tomasi di Lampedusa

"True love doesn't come to you, it has to be inside you." Julia Roberts

"If you only do what you know you can do- you never do very much." Tom Krause

"To wish you were someone else is to waste the person you are." 

"They may forget what you said, but they will never forget how you made them feel." - Carl W. Buechner quotes

 

Elizabeth Bishop

1911-1979, USA.

One Art

The art of losing isn't hard to master;

so many things seem filled with the intent

to be lost that their loss is no disaster.



Lose something every day. Accept the fluster

of lost door keys, the hour badly spent.

The art of losing isn't hard to master.



Then practice losing farther, losing faster:

places, and names, and where it was you meant 

to travel. None of these will bring disaster.



I lost my mother's watch. And look! my last, or

next-to-last, of three loved houses went.

The art of losing isn't hard to master.



I lost two cities, lovely ones. And, vaster,

some realms I owned, two rivers, a continent.

I miss them, but it wasn't a disaster.



--Even losing you (the joking voice, a gesture

I love) I shan't have lied.  It's evident

the art of losing's not too hard to master

though it may look like (Write it!) like disaster.